IAAF Wereldkampioenschappen 2023: de Brit Ben Pattison wint brons op de 800 meter race

Ben Pattison pakte een verrassende bronzen medaille op de 800 meter na een verbluffende run tijdens zijn WK-debuut toen de Britse vrouwen naar het podium klommen op de 4 x 100 meter.

Pattison keek vol ongeloof toen hij in 1 minuut en 44,83 seconden over de finish kwam om zijn eerste wereldmedaille te claimen.

De 21-jarige is de eerste Brit die een wereldmedaille wint op de 800 meter sinds Peter Elliott in Rome in 1987.

Asha Philip, Emani Lara Lansicot, Bianca Williams en Daryl Netta uit Groot-Brittannië wonnen brons op de 4x100m-race.

Bij afwezigheid van Dina Asher Smith – die afwezig was na een teleurstellende prestatie op de 100 meter en 200 meter – klokte het kwartet 41,97 seconden, met een achterstand op de Verenigde Staten en Jamaica.

Het was de zevende medaille van Groot-Brittannië op het toernooi, waarmee de prestaties van het team in 2022 met nog één dag te gaan gelijk werden gesteld.

Het herenteam op de 4×100 meter stond 0,04 seconden achter op weg naar de medaille, toen Noah Lyles de VS naar huis bracht om de verzameling van drie gouden medailles in Boedapest compleet te maken.

Lyles, die vrijdag zijn titel op de 200 meter verdedigde en zijn schokkende overwinning op de 100 meter aanvulde, kwam in 37,38 seconden over de streep terwijl Italië en Jamaica de podiumplaatsen completeerden.

Pattison legde zijn handen op zijn hoofd terwijl hij over de baan slenterde nadat hij de bevestiging van zijn onverwachte medaille had gezien.

De Brit was net zo geschokt als iedereen naarmate zijn prestatie zich verdiepte, aangezien hij een van de slechts twee atleten in de achtmansfinale was die niet onder de 44 seconden liep.

Maar met een kenmerkende snelle afwerking vond de onervaren Pattison ruimte binnenin en zette door om gedenkwaardig succes te behalen.

Hoewel het duidelijk leek dat hij als derde over de finish was gekomen, wachtte Pattison tot de ultieme zekerheid op het scorebord zou verschijnen voordat hij de Britse vlag pakte en met een stralende glimlach op zijn gezicht vluchtte.

“Ik weet niet waarom je mij interviewt… Ik kan niets bedenken om te zeggen!” Pattison grapte.

“Ik heb het gevoel dat ik zo wakker word. De hele dag vertellen mensen me dat ik een medaille ga krijgen. Halverwege de dag begin ik het te geloven.”

“Mijn vriend Tommy schreef een liedje voor me: ‘Ben Pattison komt thuis met een medaille om zijn nek’. Hij had gelijk!”

Pattison won afgelopen zomer Commonwealth-brons tijdens zijn eerste grote toernooi voordat hij als zesde eindigde op de Europese kampioenschappen.

Hij liep een persoonlijk record van 1:44.02 in de London Diamond League en zette daarmee een maand eerder de wereldstandaard neer.

In die tijd nam hij deel aan de Wereldkampioenschappen, op de 13e plaats van de wereld – en de derde snelste van de Britse atleten.

“Toen ik aan de race begon, zei ik tegen mezelf: ‘Ik wil niet met enige spijt vertrekken'”, zei Pattison.

“Het was een langzame eerste ronde, dat past bij mij, en in de laatste 100 meter dacht ik bij mezelf: ik heb hier een medaille. Ik bleef doorzetten.

“Tot aan de finish was het een strijd om wie het meeste wilde winnen, en ik kwam als beste uit de bus. Ik weet niet echt wat er nu aan de hand is.”

Het Britse damesteam zag vorig jaar hun hoop op een medaille de grond in gaan door een ongelukkige blessure van Asher Smith, maar ze bereikten hun doel in Boedapest.

Asher Smith, gedesoriënteerd door haar slechte prestaties in deze toernooien, was aanwezig op de opwarmbaan terwijl haar teamgenoten Philippe, Lansicotte, Williams en Netta zich voorbereidden op de finale.

Terwijl de teams uit Nederland en Ivoorkust aan het spartelen waren, bevestigde Netta, die de dag ervoor vijfde werd met een persoonlijk record op de 200 meter, haar podiumplaats.

Lancecott zei: “Dit is eerlijk gezegd het meest inspirerende tijdperk in de Britse damessprints. Ik kan het me niet genoeg voorstellen. Het feit dat ik in de buurt van deze meiden ben en samen opwarm, inspireert me met zoveel vertrouwen.”

Nadat het Amerikaanse herenteam het goud mee naar huis nam, bezegelde 100m-kampioen Chakari Richardson de overwinning van het viervoudige damesteam.

De 23-jarige, die ook brons won op de 200 meter, rende ter viering naar de drievoudige gouden medaillewinnaar Lyles nadat de Verenigde Staten hun bijna dominante positie op de sprintevenementen hadden bereikt.

In de heats voor de 4x400m estafette plaatste het Britse herenteam, bestaande uit Louis Davey, Charlie Dobson, Rio Meacham en Alex Heyduk-Wilson, zich automatisch voor de finale op zondag.

Door als derde te eindigen achter de VS en India in een tijd van 2:59.42, kwalificeerden ze zich als derde in het algemeen klassement, waarbij de zilveren medaillewinnaar op de 400 meter heren Matthew Hudson-Smith in de finale zou strijden.

Het dameskwartet bestaande uit Lafaye Nielsen, Amber Anning, Nicole Yergen en Yemi Marie John wonnen hun heat in 3:23.33.

In dat geval werden de Verenigde Staten, die tot de favorieten behoorden, gediskwalificeerd omdat ze het stokje hadden uitgewisseld buiten het wisselgebied.

Faith Kipyegon werd de eerste vrouwelijke atleet die de 1.500 en 5.000 meter op de wereldkampioenschappen won, na het winnen van de langere race op zaterdag.

De Keniaanse hardloper, een van de opvallende atleten van 2023 die de 5000 meter-grens van drie wereldrecords had verbroken, klokte 14:53.88 en versloeg de Nederlandse bronzen medaillewinnaar op de 1500 meter Sivan Hassan (14:54.11).

De Zweedse polsstokhoogspringer Armand Duplantis kon zijn eigen wereldrecord niet breken nadat hij met succes zijn titel had verdedigd voor een geboeid publiek.

De 23-jarige, die het record zes keer heeft herhaald sinds het voor het eerst werd verbroken in 2020, was de enige atleet die 6,05 meter wist te overwinnen.

Vervolgens reed hij ook comfortabel over 6,10 meter, voordat hij drie mislukte pogingen deed op 6,23 meter.

Elders won de Amerikaan Chase Eli het goud bij het kogelstoten bij de dames met een beste worp van 20,43 meter, terwijl de Canadees Pierce Lepage na twee dagen competitie de tienkamptitel bij de heren won.