Een hersenonderzoek koppelt eetstoornissen aan verhoogde reacties van de amygdala bij het anticiperen op het eten van calorierijk voedsel

Eetstoornissen, zoals anorexia nervosa, boulimia nervosa en eetbuistoornis, treffen miljoenen mensen over de hele wereld, maar hun onderliggende oorzaken zijn complex en worden niet volledig begrepen. Een recente studie gepubliceerd in Neuropsychofarmacologie Benadruk de relatie tussen de reactie van de hersenen op voedselverwachtingen, angst voor eigenschappen en eetstoornissen. Dit onderzoek zou belangrijke implicaties kunnen hebben voor de behandeling van eetstoornissen en de ontwikkeling van effectievere behandelingen.

Eetstoornissen zijn psychologische aandoeningen die worden gekenmerkt door abnormaal eetgedrag en ontevredenheid over het lichaam. Bij anorexia nervosa gaat het om ernstige voedselbeperking en een laag lichaamsgewicht, bij boulimia nervosa gaat het om regelmatige eetbuien en purgeren, en de eetbuistoornis wordt gekenmerkt door terugkerende episoden van eetbuien zonder compensatiegedrag. Er is ook een categorie die bekend staat als overige gespecificeerde voedings- en eetstoornissen (OSFED), waaronder stoornissen vallen die niet voldoen aan de criteria voor de specifieke hierboven genoemde categorieën.

Mensen met eetstoornissen delen vaak een hoge mate van ontevredenheid over het lichaam en een verlangen om mager te zijn, evenals moeilijkheden bij het beheersen van sterke emotionele toestanden zoals angst, verdriet of woede.

Eerdere studies hebben gesuggereerd dat angstgerelateerde eigenschappen, waaronder angst en het vermijden van schade, risicofactoren kunnen zijn voor het ontwikkelen van eetstoornissen. Trait-angst verwijst naar de neiging om in verschillende situaties een hoge mate van angst te ervaren, terwijl het vermijden van schade een verhoogde perceptie van bedreigingen voor het milieu met zich meebrengt. Deze eigenschappen zijn in eerder onderzoek in verband gebracht met verschillende aspecten van de psychopathologie van eetstoornissen.

Neurobiologische studies hebben ook aangetoond dat hersenbeloningscircuits een cruciale rol spelen bij de ontwikkeling en instandhouding van eetstoornissen. Deze circuits zijn betrokken bij het verwerken van plezierige ervaringen, inclusief voedselconsumptie. Eerder onderzoek heeft aangetoond dat mensen met eetstoornissen veranderingen in deze beloningscircuits vertonen

“Door zogenaamde hersenbeloningscircuits te onderzoeken, heeft ons onderzoek aangetoond dat individuen met eetstoornissen anders reageren dan controlepersonen in dopamine-gerelateerde hersencircuits”, zegt studieauteur Guido K.W. Frank, hoogleraar psychiatrie aan de Universiteit van Californië, San Francisco. Diego. en directeur psychiatrie van het Rady Children’s Hospital in San Diego.

“We weten ook dat de cognitief-affectieve aspecten van eetstoornissen, de angst om aan te komen of te eten, of problemen met het lichaamsbeeld, zeer vergelijkbaar zijn bij eetstoornissen, en dat de geconditioneerde angst voor calorierijk voedsel overlapt met diagnoses. Dat is echter niet het geval.” Wat duidelijk is, is: 1) welke hersencircuits betrokken zijn bij de verwachting of angst om calorierijk voedsel te ontvangen, 2) hoe verwachtingen en resultaten (daadwerkelijk een caloriestimulus ontvangen) op elkaar inwerken, en 3) of angst geassocieerd is met een niet-eetstoornis beïnvloedt “Op deze mensen. De cirkels.”

“Deze laatste vraag was voor mij een bijzonder belangrijke vraag, omdat het voor mij verrassend was dat in het licht van stress (zoals op school) een eetstoornis vaak zijn weg vindt naar het leven van mensen. Toen ik nog een polikliniek had, waren veel van mijn patiënten zou in augustus terugvallen. Elk jaar is het de tijd waarop school begint en het veroorzaakt veel stress bij mensen die al perfectionistisch en angstig zijn.

De studie omvatte 197 vrouwen met verschillende soorten eetstoornissen en 120 gezonde deelnemers. Om de nauwkeurigheid van de gegevens te garanderen, ondergingen de deelnemers een reeks beoordelingen, waaronder psychiatrische diagnoses, angstbeoordelingen en maatregelen met betrekking tot het gedrag en de houding van eetstoornissen.

Functionele magnetische resonantiebeeldvorming (fMRI) werd gebruikt om de hersenactiviteit te meten terwijl deelnemers calorische en niet-calorische smaakstimuli anticipeerden en ontvingen. De onderzoekers concentreerden zich op specifieke hersengebieden, zoals de amygdala, die een centrale rol speelt bij het verwerken van verwachtingen, waakzaamheid, angst en dreiging, evenals op gebieden die verband houden met de verwerking van beloningen.

Frank en collega’s ontdekten dat personen met eetstoornissen een verhoogde respons van de amygdala vertoonden bij het anticiperen op een calorierijke voedselstimulus vergeleken met gezonde controles. Deze verhoogde respons in de amygdala duidt op een verhoogde gevoeligheid voor de verwachting van calorie-inname bij personen met eetstoornissen.

“Met andere woorden: de verwachting van hoe een voedingsmiddel of maaltijd eruit zal zien, is een belangrijke factor in hoe mensen reageren op het ontvangen of daadwerkelijk eten van dat voedsel,” vertelde Frank aan PsyPost. “Dit is belangrijk omdat we psychotherapie of misschien andere behandelingen kunnen gebruiken om de verwachtingen te veranderen. Bovendien moeten we aandacht besteden aan de manier waarop we omgaan met angstgevoelens of een angstige instelling, omdat het waarschijnlijk al deze processen zal beïnvloeden.”

Eigenschapsangst had een aanzienlijke invloed op de relatie tussen de reactie van de amygdala op verwachtingen en de reactie van de hersenen op het ontvangen van sucrose. Er was een omgekeerde U-vormige relatie, wat aangeeft dat zowel zeer lage als zeer hoge niveaus van angststoornis geassocieerd waren met een verminderde responsiviteit van de amygdala.

“Er was een omgekeerde U-vormige relatie tussen eigenschapsangst en hersenreactie, dus de amygdala reageerde laag op lage eigenschapsangst (activatie was in het begin waarschijnlijk laag) maar ook op de zeer hoge kant van eigenschapsangst (mensen vertoonden waarschijnlijk enige angst). niveau van ‘vermoeidheid’ na een lange periode van intense angst). Dit suggereert dat we in onderzoeken soms geen verbanden tussen hersengedrag kunnen vinden, omdat we de neiging hebben om naar lineaire relaties te zoeken, maar deze relaties bestaan ​​mogelijk niet altijd, legde Frank uit.

De studie suggereert dat het aanpassen van de verwachtingen over hoe een maaltijd eruit zal zien een veelbelovend doelwit zou kunnen zijn voor de behandeling van mensen met eetstoornissen. Bovendien kan het beheersen van angstgevoelens een cruciale rol spelen bij het verbeteren van de reactie van de hersenen op voedselgerelateerde stimuli.

Hoewel dit onderzoek waardevolle inzichten oplevert, kent het ook beperkingen. Het onderzoek richtte zich primair op vrouwen, en toekomstig onderzoek zou moeten onderzoeken hoe deze bevindingen van toepassing zijn op individuen van verschillende geslachten. Bovendien zijn de onderzoeksresultaten correlatief en is er meer onderzoek nodig om de causaliteit vast te stellen en de meest effectieve interventies voor mensen met eetstoornissen te bepalen.

“We moeten weten hoe we deze afwijkingen in het hersengedrag het beste kunnen behandelen om stress te verminderen,” zei Frank.

de studie, “Trait-angst wordt geassocieerd met het anticiperen op de amygdala en de reactie op de ontvangst van calorieën bij eetstoornissengeschreven door Guido KW Frank, Megan E. Schott, Tamara Pryor, Skylar Swindell, Tyler Nguyen en Joel Stoddard.