Een tweehoornhoed uit de Napoleon-collectie werd verkocht voor $ 2,1 miljoen

Zondag betaalde een anonieme koper 1,9 miljoen euro – of ongeveer 2,1 miljoen dollar – voor een van hen, wat de hoge geschatte waarde van 800.000 euro ruimschoots overtreft. de Zwarte gebarsten hoed van beverhaar Dit stuk, verkocht door Osenat Auctions in Fontainebleau, is een van de ongeveer twintig overgebleven stukken uit de collectie van Napoleon.

De hoed, die op zondag werd verkocht, werd rond 1810 door Napoleon gedragen toen hij de Franse dominantie over een groot deel van continentaal Europa vestigde.

Voordat het op de veiling arriveerde, ging het door vele handen. De hoed van Napoleon werd voor het eerst gerestaureerd door de kwartiermeester, kolonel Pierre Bayonne, die hem tot het einde van de 19e eeuw in zijn familie bewaarde. Het werd later door verzamelaars verworven en in een museum tentoongesteld totdat het in het bezit kwam van Jean-Louis Noisier, een Franse zakenman die vorig jaar stierf. Tijdens zijn leven verdiende Noisez Een grote collectie Napoleontische memorabiliainclusief zwaarden, een shirt met lange mouwen en een versierde zakdoek die de keizer tijdens zijn ziekte gebruikte – die allemaal in het veilinghuis worden verkocht.

De gehoornde hoed was echter het pièce de résistance, zoals de Fransen zeggen.

“Alleen al op zichzelf houdt en symboliseert deze hoed het geheel [Napoleonic] “Een geschiedenis van vijftien jaar die een revolutie teweegbracht in Frankrijk en de wereld veranderde”, zei veilingmeester Jean-Pierre Osenat in het Frans als veilingmeester. Veilingpromotie.

De erfenis van Napoleon is zeer polariserend. De man die Frankrijk glorie bracht, Europa opnieuw maakte en een juridisch raamwerk tot stand bracht dat weerklank vond in de hele wereld, werd door de Duitse filosoof Georg Wilhelm Friedrich Hegel geprezen als een militair genie en een ‘geschiedenis te paard’. Tegelijkertijd werd hij ook omschreven als een wrede megalomaan die Europa in een moorddadige chaos stortte.

Ondertussen beschreven critici het op zijn best als “Verlichte despootEn in het ergste geval,Een megalomaan die meer ellende veroorzaakte dan wie dan ook vóór Hitler.“

Maar als er één ding is waar iedereen het over eens is, dan is het wel dat de gehoornde hoeden van Napoleon een statement maakten.

De tweehoornige hoed verscheen aan het einde van de 18e eeuw als een evolutie van de driehoornige hoed, een driehoekige hoed die populair was bij koning Lodewijk XIV van Frankrijk en George Washington. Voor elegantere gelegenheden is de bicorn-hoed zo ontworpen dat hij als een tas onder de armen kan worden gedragen en het hoofd van de drager helemaal niet raakt. Onder de troepen werd de hoed in de vorm van een halve maan gedragen met de hoeken naar voren en naar achteren gericht, om hun vermogen om een ​​speer te dragen niet te belemmeren.

Maar Napoleon besloot zijn gehoornde hoed met de hoeken heen en weer te dragen, een stijl die bekend staat als “en bataille” of in de strijd. De verschijning is direct herkenbaar, zowel op het slagveld als op schilderijen die zijn heldendaden tonen.

Volgens de Stichting Napoleoneen Franse non-profitorganisatie die het behoud van Napoleontisch erfgoed ondersteunt, was de keizer niet alleen trouw aan zijn hoed, maar ook aan zijn hoed: Boppard, een winkel in een voormalig Frans koninklijk paleis.

“Napoleon had altijd een verzameling van een tiental hoeden bij zich”, voegde de non-profitorganisatie eraan toe.

Het was een obsessie die Napoleon mee het graf in nam. In 1821 werd hij begraven Het eiland St. Helena, waar hij sinds 1815 verbannen was. In 1840 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar het Hotel National des Invalides in Parijs, waar hij werd begraven in het uniform van een kolonel, de sjerp van het Legioen van Eer en een gehoornde hoed . Hij rust op zijn benen.

Sindsdien is de hoed die Napoleon in woede-uitbarstingen op de grond gooide en zo dapper in de strijd droeg, de belichaming geworden van de tragische held.

In 1826 wilde kunstenaar Charles de Steuben het leven van Napoleon herdenken in… een tekening. In tegenstelling tot andere stukken is er in het werk van De Steuben geen spoor van lichamen, vechtende troepen of brandende kanonnen, maar drie rijen met acht gehoornde hoeden die het woord doen.