Een nieuwe studie gepubliceerd in Translationele psychiatrie Onderzoekt diepe hersenstimulatie (DBS) bij de behandeling van alcoholgebruiksstoornissen. De resultaten van de studie suggereren dat diepe hersenstimulatie een nuttige behandeling kan zijn voor mensen met een therapieresistente alcoholgebruiksstoornis. Hoewel de studie geen significante resultaten liet zien met betrekking tot aanhoudende onthouding, gaf het wel aan dat diepe hersenstimulatie symptomen kan helpen verminderen die verband houden met een stoornis in het gebruik van alcohol, zoals vaker afzien van alcohol, het verminderen van onbedwingbare trek en het verminderen van opwinding.
Alcoholgebruiksstoornis is een chronische, terugkerende aandoening die wereldwijd miljoenen mensen treft. Hoewel er verschillende behandelingen beschikbaar zijn, reageren veel mensen met een alcoholverslaving niet op conventionele therapieën.
Diepe hersenstimulatie is een relatief nieuwe behandelingsoptie die veelbelovende resultaten heeft laten zien bij de behandeling van andere psychiatrische stoornissen, zoals epilepsie en obsessief-compulsieve stoornis. Het omvat het implanteren van een apparaat, vaak een “hersenpacemaker” genoemd, in de hersenen om elektrische impulsen naar specifieke gebieden te sturen.
Het gebruik van DBS om verslaving te behandelen is al meer dan 15 jaar bij mensen bestudeerd. Het begon met een patiënt met een ernstige angststoornis en alcoholgebruiksstoornis die tijdens de DBS-behandeling een afname van het alcoholgebruik opmerkte in een specifiek deel van de hersenen, de nucleus accumbens genaamd.
Eerdere onderzoeken waren echter beperkt omdat ze open-label (niet geblindeerd) en niet gerandomiseerd waren, wat betekent dat de waargenomen effecten door andere factoren dan DBS kunnen worden beïnvloed. Om deze beperkingen aan te pakken, werd een nieuwe studie genaamd Deep Brain Stimulation in Treatment-Resistant Alcoholism (DeBraSTRA) uitgevoerd met meerdere onderzoekssites.
De studie was een gerandomiseerde, dubbelblinde, gecontroleerde studie met 12 deelnemers met therapieresistente alcoholgebruiksstoornis. Deelnemers werden willekeurig toegewezen om actieve DBS-stimulatie of placebostimulatie te ontvangen tijdens een blinde fase van 24 weken. Daarna volgde een fase waarin alle deelnemers 52 weken DBS kregen.
De primaire uitkomstmaat was het percentage deelnemers dat tijdens de geblindeerde fase van het onderzoek onthouding van alcohol bereikte en behield. Secundaire uitkomstmaten omvatten veranderingen in alcoholconsumptie, onbedwingbare trek, depressie, angst en algemene apathie.
De resultaten van het onderzoek toonden aan dat diepe hersenstimulatie veilig was en goed werd verdragen door de deelnemers. Er waren geen ernstige bijwerkingen gerelateerd aan de DBS-behandeling. De studie vond echter geen statistisch significant verschil tussen de actieve DBS- en placebostimulatiegroepen in termen van de primaire uitkomstmaat. Dit was waarschijnlijk omdat de steekproefomvang van de deelnemers klein was en de primaire uitkomstmaat categorisch was (deelnemers handhaafden zich voortdurend of niet).
Maar de studie vond een matig effect van DBS bij de behandeling van alcoholgebruiksstoornissen, zoals blijkt uit het nummer dat nodig is om te behandelen (NNT). De NNT voor de actieve DBS-groep was 9,6. Dit geeft aan dat voor elke 9,6 personen die met DBS worden behandeld, een extra persoon alcoholonthouding zal bereiken en behouden.
Bovendien geven de resultaten aan dat DBS-behandeling een positief effect had op sommige secundaire uitkomsten, waaronder een significant hoger percentage onthoudingsdagen, verminderde hunkering naar alcohol en lagere scores voor anhedonie in de eerste experimentele groep in vergelijking met degenen die placebo kregen.
De bevindingen suggereren dat diepe hersenstimulatie een positief effect kan hebben bij de behandeling van alcoholgebruiksstoornissen, maar er is meer onderzoek nodig om deze bevindingen te bevestigen. Het onderzoeksteam erkent verschillende beperkingen van de studie, waaronder de kleine steekproefomvang, de categorische aard van de primaire uitkomstmaat en de beperkte statistische power van de studie. De auteurs merken op dat toekomstig onderzoek grotere steekproeven, langere follow-upperioden en gevoeligere uitkomstmaten zou moeten omvatten.
Deze studie kan een belangrijke stap voorwaarts zijn in de ontwikkeling van nieuwe behandelingen voor alcoholgebruiksstoornissen. Diepe hersenstimulatie is veelbelovend gebleken bij de behandeling van andere psychiatrische stoornissen, en deze studie levert voorlopig bewijs dat het ook een nuttige behandeling kan zijn voor ernstige alcoholgebruiksstoornissen.
de studie, “Diepe hersenstimulatie van de kern bij therapieresistente alcoholgebruiksstoornis: een gerandomiseerde, dubbelblinde, multicenter studieGeschreven door Patrick Bach, Matthias Luederer, Ulf Joachim Müller, Martin Jacobs, Juan Carlos Baldermann, Jürgen Voges, Carl Kenning, Ank Lux, Ferrel Visser-Vandewall, DeBraSTRA Study Group, Bernard Bogerts, Jens Kuhn en Karl Mann.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
