Het idee van een onderwaterwereld heeft veel sciencefiction opgeroepen, maar een groep onderzoekers zegt dat het niet ver van de wetenschappelijke waarheid zit. Ze hebben een gebied op het aardoppervlak ontdekt waarvan wordt aangenomen dat het meerdere keren meer water bevat dan de rest van de oceanen van de aarde samen. De ontdekking werd gedaan door de ontdekking van diamanten en kan een theorie ondersteunen die de conventionele wijsheid over hoe water op de planeet verscheen, heeft doen wankelen. Lees verder om erachter te komen wat wetenschappers hebben gevonden en welke impact dit kan hebben.
in Goethe-universiteit In Frankfurt, Duitsland, onderzochten geologen een diamant die meer dan 2100 voet onder de grond werd gevonden in Botswana, Afrika. Bij het analyseren van de inhoud van de steen, ontdekten ze dat deze een grote hoeveelheid water bevat. De enorme hoeveelheid water in diamanten is het bewijs dat een theorie ondersteunt – voorheen slechts een theorie – dat er een enorme oceaan hing tussen de bovenste en onderste lagen van de aarde, diep in de aardkorst.
De diepte waarop de diamanten werden gevonden – 660 meter of ongeveer 2100 voet – bevindt zich in het diepste deel van de ‘overgangszone’, de grenslaag die de bovenste mantel van de aarde scheidt van de onderste mantel. Mineralen in lagere delen van de overgangszone – dichter bij de kern van de aarde – zijn dichter en zullen minder snel bewegen als platentektoniek dichter bij het aardoppervlak. “Deze minerale verschuivingen belemmeren de bewegingen van rotsen in de mantel enorm”, zegt professor Frank Brinker van het Instituut voor Aardwetenschappen aan de Goethe-universiteit in Frankfurt. Zo stoppen mantelpluimen – opstijgende pluimen van heet gesteente uit de diepe mantel – soms net onder de overgangszone. De beweging van de massa in de tegenovergestelde richting stopt ook.” Vanwege de dichtheid en het stationaire karakter van dit gebied wisten wetenschappers niet zeker hoeveel water er is.
Ze analyseerden zelfs diamanten. Met behulp van geavanceerde spectroscopie ontdekten de onderzoekers dat diamant ringwoodiet bevat, een mineraal met een hoog watergehalte. “We hebben in deze studie laten zien dat de overgangszone geen droge spons is, maar veeleer dat deze grote hoeveelheden water bevat,” zei Brinker. “Dit brengt ons ook een stap dichter bij Jules Verne’s idee van een omtrek binnen de aarde.”
Wetenschappers hadden eerder de hypothese geopperd dat, omdat mineralen diep in de aardkorst – wadsleyiet en ringwoodiet – grote hoeveelheden water kunnen opslaan, de overgangszone waarschijnlijk zes keer zoveel water bevat als alle oceanen van de planeet. “We hebben geleerd dat de grenslaag een enorme capaciteit heeft om water op te slaan”, zegt Brinker. “Maar we wisten niet of ze dat ook echt deed.” Tot nu. Het kan een bewijs zijn dat wateren diep in de aarde deel uitmaken van het algehele watersysteem van de planeet.
Deze ontdekking zou anderen kunnen vergezellen bij het herzien van ideeën voor de bron van het water op aarde. De heersende theorie is dat de jonge planeet te heet was voor water om zich normaal te ontwikkelen. Er wordt aangenomen dat het water zich in het zonnestelsel heeft gevormd en vervolgens de planeet heeft bereikt door kometen of asteroïden die op het oppervlak zijn neergestort. Maar als het water zich diep in de overgangszone van de planeet zou bevinden, zou deze theorie niet gelden.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
