Uit onderzoek blijkt dat de Canadese bosbranden verdubbelen als gevolg van de klimaatverandering

Hete, droge en winderige omstandigheden zoals die dit jaar de bosbranden in het oosten van Canada hebben aangewakkerd, zullen zich daar nu minstens twee keer zoveel voordoen als in een wereld die niet door mensen wordt opgewarmd door het verbranden van fossiele brandstoffen, aldus een team van onderzoekers dinsdag. Het biedt de eerste wetenschappelijke beoordeling van de rol van klimaatverandering bij de intensivering van de branden in het land.

Dit jaar hebben branden tot nu toe 37 miljoen hectare verwoest in bijna alle Canadese provincies en territoria. Dit is meer dan tweemaal de hoeveelheid Canadees land dat in enig ander jaar ooit is verbrand. Tienduizenden mensen – waaronder de meeste inwoners van Yellowknife, de hoofdstad van de Northwest Territories – zijn hun huizen ontvlucht. De rook heeft de lucht giftig gemaakt in steden zo ver zuidelijk als Atlanta.

Bosbranden kunnen worden veroorzaakt door bliksem of door menselijke oorzaken, zoals onbeheerde kampvuren, neergehaalde elektriciteitsleidingen en brandstichting. De manier waarop branden zich verspreiden en groeien wordt bepaald door de structuur en samenstelling van bossen en landschappen. Maar hitte, regen en sneeuw beïnvloeden de ontvlambaarheid van bomen en takken, wat kan bepalen hoe intens branden zijn en hoe moeilijk ze te blussen zijn.

In een dinsdag vrijgegeven analyse schatten onderzoekers van het World Weather Attribution Initiative dat Oost-Canada nu in een bepaald jaar een kans van 4 tot 5 procent heeft om ernstige brandgevaarlijke omstandigheden te ervaren die even ernstig of erger zijn dan die van dit jaar. Ze zeiden dat deze mogelijkheid minstens twee keer zo waarschijnlijk is als in een hypothetische wereld zonder klimaatverandering als gevolg van menselijke activiteit. En de mogelijkheid zal toenemen naarmate landen de planeet bedekken met meer broeikasgassen.

“Het risico op brandweer als gevolg van klimaatverandering neemt toe”, zegt Dorothy Heinrichs, technisch adviseur bij het Rode Kruis en Rode Halve Maan Klimaatcentrum, die aan de analyse werkte. “Er zullen specifieke mitigatie- en aanpassingsstrategieën nodig zijn om de oorzaken van risico’s te verminderen en de impact ervan op het leven, het levensonderhoud en de gemeenschappen van mensen te verminderen.”

De mondiale weerattributie heeft tot doel een schatting te maken van de mate waarin de door de mens veroorzaakte opwarming, kort na het optreden van een hittegolf, overstroming, droogte of andere extreme weersgebeurtenis, de kansen op gebeurtenissen van deze ernst beïnvloedt. Wetenschappers doen dit door computermodellen van het mondiale klimaat te gebruiken om de echte wereld te vergelijken met een virtuele wereld die onveranderd is gebleven door decennia van broeikasgasemissies.

een van de Eerste wetenschappelijke studies Om de bijdrage van de mensheid aan een specifieke klimaatgebeurtenis te beoordelen, werd gekeken naar de verwoestende Europese hittegolf van 2003. Sindsdien hebben onderzoekers allerlei soorten extreme gebeurtenissen bestudeerd en hun gereedschapskist uitgebreid om deze toe te schrijven aan door de mens veroorzaakte veranderingen. World Weather Attribution, opgericht in 2015, heeft een gestandaardiseerd protocol ontwikkeld zodat dergelijke analyses kunnen worden voltooid kort nadat er sprake is van zwaar weer, terwijl mensen en beleidsmakers nog steeds debatteren over hoe ze kunnen herstellen en opnieuw opbouwen.

Toen onderzoekers met de groep eind 2019 en begin 2020 dodelijke bosbranden in Australië onderzochten, ontdekten ze dat de uitzonderlijke warmte en droogte die aan de branden voorafgingen daar minstens 30 procent waarschijnlijker waren dan in een niet-opwarmende wereld.

Zoals gebruikelijk bij World Weather Attribution wordt de analyse van de branden in Canada gepubliceerd voordat deze wordt ingediend voor academische peer review. Het grootste deel van het onderzoek van de groep wordt vervolgens gepubliceerd in peer-reviewed tijdschriften.

Hun laatste analyse concentreerde zich op het noorden van Quebec, waar alleen al in juni de branden negen keer meer land verbrandden dan in het voorgaande decennium bij elkaar. Door het nattere klimaat in de regio is de regio minder gewend aan grote bosbranden uit het westen van het land.

De onderzoekers keken naar de Fire Weather Index, een maatstaf die temperatuur, vochtigheid, wind en neerslag omvat. Ze schatten dat het piekseizoen van branden in Quebec, dat een ruwe maatstaf is voor hoe snel branden zich kunnen verspreiden, zoals dit jaar, minstens twee keer zo vaak voorkwam als zonder de opwarming van de aarde. Ze zeiden dat een brandseizoen met cumulatieve intensiteit zoals dit jaar, een potentiële maatstaf voor de omvang van de landverbranding in totaal, zeven keer vaker voorkomt.

Ze waarschuwden dat dit conservatieve schattingen zijn. “Het werkelijke aantal zal hoger zijn, maar het is heel moeilijk te zeggen hoeveel de stijging zal zijn”, zegt Frederic Otto, een klimatoloog aan het Imperial College London die ook aan de analyse heeft bijgedragen.

Het brandseizoen in Canada is nog niet voorbij en er zijn deze week meer dan 1.000 branden uitgebroken, waarvan de meeste uit de hand zijn gelopen. British Columbia verkeert in de noodtoestand omdat branden gebieden in de buurt van steden als Kelowna en Kamloops bedreigen.

In Quebec zijn veel onlangs gekapt bossen mogelijk te jong om te regenereren nadat de brand is uitgegaan, zegt Victor Danrolles, een bosecoloog met gezamenlijke aanstellingen aan de Universiteit van Quebec in Chicoutimi en de Universiteit van Quebec in Abitibi-Temiscaming.

Dr. Danrolles, die niet betrokken was bij de World Weather Attribution-analyse, zei dat de bevindingen van de groep hem niet verrasten. in Studie 2021Hij en verschillende collega’s ontdekten dat klimatologische variabiliteit de dominante factor was achter de hoeveelheid land in het oosten van Canada die tussen 1850 en 1990 door bosbranden werd verbrand. Ze ontdekten dat het klimaat een groter effect had op de bevolking van het gebied door kolonisten van Europese afkomst, die het land verbrandden. om het vrij te maken voor de teelt.

Tegenwoordig lijken de toenemende hitte en droogte de brandpatronen opnieuw te veranderen, zei Dr. Danrolles.

“Als een jaar als 2023 iets wordt dat zich elke twintig jaar herhaalt, bevindt het systeem zich in een heel nieuw tijdperk als het om branden gaat”, zei hij. “Het is iets dat de afgelopen eeuw niet is opgemerkt, waarschijnlijk ook niet in de afgelopen duizend jaar.”