T20 is het meest democratische format, maar er moet meer gebeuren

Minnow is een kleine zoetwatervis. Wanneer het woord figuurlijk wordt gebruikt, betekent het ‘een persoon of organisatie van relatief kleine omvang, macht of invloed’. Ze verschijnt regelmatig in de Cricket World Cup Finals. Commentatoren tonen vaak afkeer van de “minigames” die het toernooi verlengen. Of “echte” wedstrijden in de weg staan.

Degenen die denken dat de ‘minnows’ geen baan hebben in dezelfde competitie die de volwassenen zo snel mogelijk willen. Dan zijn er mensen die hen als noodzakelijk kwaad beschouwen en hopen dat hun triomf in de toekomst hun bestaan ​​zal rechtvaardigen. In beide gevallen is er sprake van een concessie.

Kenia verslaat West-Indië, Zimbabwe verslaat Australië, Ierland verslaat Pakistan (geen van de winnaars waren destijds testteams) zijn aangehaald als voorbeelden van het succes van de ‘voorn’ op het WK gedurende 50 jaar.

Dichtere wedstrijden

Maar er zijn nu geen “minnows” in World T20. Het woord is om een ​​goede reden buiten gebruik geraakt. T20 brengt nauwere competities, waardoor het het meest democratische cricketformaat is. De overwinning van Nederland op Zuid-Afrika is niet verwonderlijk. Er is maar één keer goed bowlen of batten, een geweldige run of een geweldige vangst nodig, en de handeling is gedaan.

Reeds in dit WK verdwenen de kampioenen van West-India en Sri Lanka van het einde van het bedrijf, nadat ze hadden verloren van teams die ooit “voorns” hadden kunnen worden genoemd. Schotland versloeg West-Indië en Namibië versloeg Sri Lanka. Ierland versloeg West-Indië en later Engeland.

Geen wonder dat T20 de globalisering van cricket sneller en met meer overtuiging stimuleert dan welke andere vorm dan ook. Dit betekent niet dat alle teams even sterk zijn, het betekent alleen dat elk team overal vandaan kan komen en de beste kan verslaan. Dit betekent dat de T20 natuurlijk geschikt is voor de Olympische Spelen en andere multisporttoernooien, maar ook voor landen die nu niet tot de cricketfamilie behoren.

Toen de International Cricket Council besloot dat een T20-wedstrijd tussen twee nationale teams als internationaal wordt beschouwd, gaf dit een boost aan de aangesloten leden; 84 van hen zijn nu beoordeeld. Het heeft ook individuele spelers uit deze landen in de totale records zien verschijnen.

De hoogste bowlingcijfers zijn bijvoorbeeld van de Nigeriaanse basketballer Peter Aho (zes tot vijf), de grootste winstmarge is die van Tsjechië (met 257 worpen, tegen Turkije) en achter Suryakumar Yadav, die de beste Roemeense strike rate heeft. . Slechts twee Canadezen, een Serviër en een Namibiër, hebben eeuwen op hun hoogtepunt gescoord. Het beste carrièregemiddelde onder bowlers is van een Duitser en het beste economische gemiddelde van een Oegandees.

goede investering

Als cricket een wereldwijd spel was, had T20 een belangrijke rol te spelen. Dit WK toonde aan dat de investering van het ICC in dit formaat voor aangesloten leden goed was voor het spel. Het is niet langer een fantasie om een ​​wedstrijd tussen India en Oeganda of een wedstrijd tussen Italië en Australië voor te stellen. Kleine teams hebben geen handicap nodig zoals golfers, de vorm heeft de neiging om de verschillen grotendeels te regelen.

In de hoofdtabel van het WK versloeg Nederland bijvoorbeeld Zuid-Afrika die versloeg India die versloeg Pakistan die Nederland versloeg die Zimbabwe versloeg die Pakistan versloeg die…

De Engelse Moein Ali zette het record recht toen hij gastland Australië vroeg om niet in paniek te raken na de uitschakeling. “Het hadden gemakkelijk wij kunnen zijn”, zei hij. En dat is ook de verstandige manier om naar de halve finale te kijken. Vanaf hier kan elk team de titel winnen. Toen India in 2007 won, waren ze vreemden. Nu zijn ze mijn favoriet. De mentaliteit is anders en de druk ook.

De echte winnaars

Na zondag, wanneer nieuwe kampioenen worden gekroond, kunnen de echte winnaars geassocieerde leden blijken te zijn als het ICC de volgende logische stap in hun evolutie zet. Binnenlandse competities over de hele wereld zijn natuurlijke oefenterreinen. Een nieuwe regel – dat elk team één of twee filialen moet hebben, zal deze ontwikkeling versnellen.

In de sport moeten de rijken voor de armen zorgen. Als dat te perfect klinkt, overweeg dan dit: wat is sport zonder perfectie?