Je dubbelganger is daarbuiten en je deelt waarschijnlijk DNA met hen

Charlie Chasin en Michael Malone Hij ontmoette elkaar in Atlanta in 1997, toen dhr. Malone als gastzanger in de band van dhr. Chasin werkte. Al snel werden ze vrienden, maar merkten niet wat anderen om hen heen deden: de twee mannen konden doorgaan voor een tweeling.

Mr. Malone en Mr. Chasin zijn dubbelgangers. Ze lijken opvallend veel op elkaar, maar ze zijn niet verwant. Hun directe voorouders komen niet eens uit dezelfde delen van de wereld. De voorouders van de heer Chassen komen uit Litouwen en Schotland, terwijl de ouders van de heer Malone uit de Dominicaanse Republiek en de Bahama’s komen.

De twee vrienden waren, samen met honderden niet-verwante gelijkgestemden, betrokken bij het fotografieproject van een Canadese kunstenaar François Brunel. foto serieIk ben niet hetzelfde!Geïnspireerd door Mr. Brunel’s ontdekking van zijn eigen vorm, Engelse acteur Rowan Atkinson.

Het project is een hit op sociale media en andere delen van internet, maar het heeft ook de aandacht getrokken van wetenschappers die genetische relaties bestuderen. Dr. Manel Esteller, een onderzoeker aan het Josep Carreras Leukemia Research Institute in Barcelona, ​​​​Spanje, had eerder de fysieke verschillen tussen identieke tweelingen bestudeerd en wilde het tegenovergestelde onderzoeken: mensen die op elkaar lijken maar niet verwant zijn. “Wat is de verklaring voor deze mensen?” vraag.

in Een studie die dinsdag is gepubliceerd in het tijdschrift Cell ReportsDr. Esteller en zijn team rekruteerden 32 paar vergelijkbare afbeeldingen van de foto’s van de heer Brunel om DNA-tests uit te voeren en vragenlijsten in te vullen over hun levensstijl. De onderzoekers gebruikten gezichtsherkenningssoftware om overeenkomsten tussen de gezichten van de deelnemers te identificeren. Zestien van deze 32 paren behaalden algemene scores die vergelijkbaar waren met identieke tweelingen die door hetzelfde programma werden geanalyseerd. De onderzoekers vergeleken vervolgens het DNA van deze 16 dubbelgangers om te zien of hun DNA vergelijkbaar was met hun gezichten.

Dr. Esteler ontdekte dat de 16 paren die “echt” vergelijkbaar waren, hun genen significant meer deelden dan de andere 16 paren die door het programma als minder vergelijkbaar werden beschouwd. “Deze mensen lijken erg op elkaar omdat ze belangrijke delen van het genoom of DNA-sequenties delen,” zei hij. Hij voegde eraan toe dat mensen die meer op elkaar lijken meer genen gemeen hebben “klinkt als gezond verstand, maar het werd nooit getoond.”

DNA alleen vertelt echter niet het hele verhaal van onze make-up. Onze levenservaringen, en die van onze voorouders, beïnvloeden welke van onze genen worden in- of uitgeschakeld – wat wetenschappers epigenomen noemen. Ons microbioom, onze microscopische assistent bestaande uit bacteriën, schimmels en virussen, wordt nog meer beïnvloed door onze omgeving. Dr. Esteler ontdekte dat hoewel de genomen van de dubbelgangers vergelijkbaar waren, de epigenomen en het microbioom verschillend waren. “Genetica houdt ze bij elkaar, epigenetica en het microbioom scheidt ze,” zei hij.

Deze discrepantie vertelt ons dat de vergelijkbare verschijningen van een paar meer te maken hebben met hun DNA dan met de omgeving waarin ze zijn opgegroeid. Dit verraste Dr. Esteler, die een grotere impact op het milieu had verwacht.

Aangezien het uiterlijk van dubbelgangers meer te wijten is aan gedeelde genen dan aan gedeelde levenservaringen, betekent dit tot op zekere hoogte dat hun overeenkomsten gewoon geluk in de wolken zijn, aangedreven door bevolkingsgroei. Er zijn tenslotte maar zoveel manieren om een ​​gezicht op te bouwen.

“Er zijn nu zoveel mensen in de wereld dat het systeem zichzelf herhaalt,” zei Dr. Esteler. Het is niet onredelijk om aan te nemen dat u er misschien ook zo uitziet.

Dr. Esteler hoopt dat de onderzoeksresultaten clinici zullen helpen de ziekte in de toekomst te diagnosticeren – als mensen voldoende vergelijkbare genen hebben om op hen te lijken, kunnen ze ook aanleg voor ziekte delen.

“Het lijkt erop dat er iets genetisch zo krachtig is dat twee vergelijkbare individuen ook vergelijkbare genoombrede profielen hebben”, zegt Olivier Elimento, MD, directeur van het Englander Institute of Precision Medicine bij Weill Cornell Medicine in New York. die niet aan het onderzoek hebben deelgenomen. Hij zei dat discrepanties tussen de DNA-voorspellingen en de werkelijke verschijningen van mensen clinici kunnen waarschuwen voor problemen.

Dr. Esteller suggereerde ook dat er verbanden zouden kunnen zijn tussen gelaatstrekken en gedragspatronen, en dat de bevindingen van het onderzoek op een dag de forensische wetenschap zouden kunnen helpen door een glimp op te vangen van de gezichten van criminele verdachten die alleen bekend zijn uit DNA-monsters. Daphne Marchenko, een postdoctoraal onderzoeker aan het Stanford Center for Bioethics die niet bij het onderzoek betrokken was, drong echter aan op voorzichtigheid bij het toepassen van haar bevindingen op de forensische geneeskunde.

“We hebben al veel voorbeelden gezien van hoe de huidige gezichtsalgoritmen worden gebruikt om bestaande raciale vooroordelen in zaken als huisvesting, werkgelegenheid en criminele profilering te versterken”, zei Dr. Marchenko, eraan toevoegend dat de studie “veel belangrijke ethische overwegingen.”

Ondanks de mogelijke valkuilen van het koppelen van het uiterlijk van mensen aan hun DNA of gedrag, zeiden meneer Malone en meneer Chasin dat een soortgelijk project, en de wetenschap dat we misschien allemaal een geheime tweelingbroer hebben, een manier was om mensen bij elkaar te brengen. De twee bleven 25 jaar vrienden; Toen meneer Chassen vorige week trouwde, was meneer Malone de eerste die hij belde. Hoewel niet iedereen met hetzelfde DNA zo’n band deelt, zei de heer Malone dat hij het fotografieproject van de heer Brunel zag als “een andere manier om ons allemaal in het menselijk ras met elkaar te verbinden.”