Amy Woodyat – Onderzoekers hebben op een eiland voor de kust van West-Australië een muis ontdekt waarvan men dacht dat hij meer dan 150 jaar geleden was uitgestorven.
Wetenschappers vergeleken DNA-monsters van acht uitgestorven Australische fretten en 42 van hun levende familieleden, en ontdekten dat de uitgestorven goudvis “niet te onderscheiden” was van de Shark Bay.
Onderzoekers hebben de achteruitgang van de inheemse soorten van het land bestudeerd sinds Europeanen in 1788 in Australië aankwamen.
De muis – die nog steeds bekend zal zijn onder de algemene naam “djoongari” of “Shark Bay-muis” – wordt in het hele land gevonden, van het zuidwesten van Australië tot New South Wales, maar werd voor het laatst gezien in 1857. De introductie van invasieve soorten en land Landbouw- en nieuwe ziekten hebben inheemse soorten uitgeroeid, eraan toevoegend dat klimaatverandering en slecht brandbeheer ook de populatiegrootte hebben beïnvloed.
De resterende djoongari-populaties bevonden zich op een eiland van 42 vierkante kilometer in Shark Bay, Bernier Island. De onderzoekers zeiden dat één kleine groep niet genoeg was voor een soort om te overleven, dus werden de muizen naar twee andere eilanden verplaatst om nieuwe populaties te vormen.
“De heropleving van deze soort brengt goed nieuws in het licht van de onevenredig hoge mate van uitsterven van binnenlandse knaagdieren, die 41 procent uitmaakt van het uitsterven van Australische zoogdieren sinds de Europese kolonisatie in 1788”, zegt hoofdauteur Emily Roycroft, evolutionair bioloog van de Australische Nationaal Park. University (ANU), zei in een verklaring.
“Het is opwindend dat de Goudrat nog steeds in de buurt is, maar de verdwijning van het vasteland laat zien hoe snel deze soort zich heeft verspreid van een groot deel van Australië tot alleen overleven op eilanden voor de kust in West-Australië. Het is een enorme ineenstorting van de bevolking”, voegde ze eraan toe. . .
Het team bestudeerde ook zeven andere uitgestorven inheemse soorten, die vlak voor het uitsterven een hoge genetische diversiteit bleken te hebben, wat aantoont dat hun aantal wijdverbreid was vóór de komst van de Europeanen.
“Dit toont aan dat genetische diversiteit geen waterdichte verzekering biedt tegen uitsterven”, waarschuwde Roycroft.
Meer dan 80% van de zoogdieren in Australië is endemisch, als gevolg van de lange periode van isolement van Australië van andere continenten. Maar het land heeft wat onderzoekers in een onderzoekspaper uit 2015 beschreven als “Buitengewone uitstervingssnelheidOndertussen bleek uit een in 2019 gepubliceerde studie dat Australië de thuisbasis was van 6-10% van de wereldbevolking Erkende uitstervingen na 1500.
Het uitsterven van de zeven inheemse soorten gebeurde “zeer snel”, zei Roycroft.
“Het was waarschijnlijk gebruikelijk, met grote populaties vóór de komst van de Europeanen. Maar de introductie van wilde katten, vossen en andere invasieve soorten, het opruimen van landbouwgrond en nieuwe ziekten hebben de inheemse soorten uitgeroeid.”
De mens heeft al honderden soorten uitgeroeid en meer soorten op de rand van uitsterven gebracht door handel in wilde dieren, vervuiling, verlies van leefgebied en het gebruik van giftige stoffen. De zesde massale uitsterving op aarde vindt nu plaats, veel sneller dan eerder werd verwacht – en wetenschappers hebben gewaarschuwd dat de snelheid waarmee soorten sterven de afgelopen decennia is toegenomen.
Het onderzoek wordt gepubliceerd in het tijdschrift PNAS volgende maand.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
