Waarom kan het Noorden niet Nederlands worden?

7 minuten lezen1 uur

Heeft het noorden van Engeland een sterke economie en een mooie toekomst als onderdeel van het welvarende Groot-Brittannië, of is het een regio die zich nooit heeft hersteld van de deïndustrialisatie en weinig vooruitzicht heeft op toekomstig succes?

Het is een vraag die dit Parlement had moeten beantwoorden, maar dat mislukte, deels omdat degenen die dat probeerden in wezen vanuit de verkeerde hoek probeerden. De unieke voordelen van Londen, een van de weinige wereldsteden ter wereld, maken het onvergelijkbaar met andere delen van Groot-Brittannië. Keer op keer zijn beleidsmakers misleid door een misplaatste poging om de kwesties in Noord-Engeland door een grootstedelijke lens te bekijken.

Cultureel delen we meer dan alleen bier, darts, voetbal en gefrituurd eten – maar dat is een goed begin.

Dit leidt tot enkele vreemde misverstanden. Het noorden van Engeland is bijvoorbeeld een plaats met grote ongelijkheid. Er bestaat zelfs een opmerkelijke homogeniteit binnen de regio. Dan is er nog de kwestie van de omvang. Hoeveel mensen in Whitehall weten bijvoorbeeld dat Manchester dichter bevolkt en dichter bevolkt is dan Amsterdam?

Om deze reden is het, als je de regio echt wilt begrijpen, veel beter om deze niet te vergelijken met Londen of Parijs, maar met de volgende twee dichtstbevolkte regio’s in Noord-Europa: Nederland en Noordrijn-Westfalen in Duitsland.

Laten we beginnen in Nederland
De kern van de Nederlandse economie is de Randstad, een grootstedelijk gebied met ongeveer zeven en een half miljoen inwoners, waaronder de steden Rotterdam, Amsterdam, Den Haag en Utrecht.
In het noorden van Engeland bevindt zich een soortgelijke stedelijke kern van acht miljoen mensen, gecentreerd in Manchester en tot aan Liverpool, Leeds en Sheffield.

Buiten het Nederlandse stedelijk centrum van zeven en een half miljoen mensen wonen nog eens negen en een half miljoen Nederlanders.

Buiten het stedelijke centrum van Noord-Engeland, waar acht miljoen mensen leven, wonen nog eens acht miljoen noorderlingen.

Noord-Engeland en Nederland hebben ongeveer hetzelfde landoppervlak op een vergelijkbare breedtegraad; Groningen ten noorden van Chester. Cultureel delen we meer dan alleen bier, darts, voetbal en gefrituurd eten – maar dat is een goed begin.

Overeenkomsten en verschillen
Er is minder gelijkenis in onze economieën. De Nederlandse economie is minstens 60 procent groter dan die van Noord-Engeland. De inkomens van mensen in het noorden van Engeland worden gestimuleerd door geld dat vanuit het welvarender zuidoosten van het land wordt overgemaakt, maar Nederlandse gezinnen hebben nog steeds 20 procent extra geld te besteden.

De publieke sectoruitgaven aan R&D zijn in Nederland twee keer zo hoog als in Noord-Engeland. Hetzelfde geldt voor de uitgaven van de particuliere sector.

Ondanks de uitdagingen die gepaard gaan met bouwen in een land dat grotendeels op of onder de zeespiegel ligt, beschikt Nederland over evenveel spoorwegen als die in Noord-Engeland, en twee keer zoveel zijn geëlektrificeerd. De grotere, snellere, efficiëntere en betrouwbaardere Nederlandse treinen vervoeren jaarlijks twee keer zoveel passagiers. Een nieuwe goederenspoorlijn verbindt de belangrijkste haven van het land met de rest van Europa zonder passagierstreinen te storen. Een nieuwe hogesnelheidslijn doet hetzelfde voor internationale en binnenlandse reizen, waardoor de congestie wordt verminderd, zodat er meer lokale en regionale treinen kunnen rijden.

Met de recente bezuinigingen op zowel HS2 als Northern Powerhouse Rail is er weinig hoop dat er binnen een generatie iets soortgelijks zal gebeuren in het noorden van Engeland.

Hoe zijn we hier gekomen?
De economie van Noord-Engeland was vanaf het midden van de 19e eeuw minstens honderd jaar sterker dan die van Nederland. Halverwege de jaren zestig haalde Nederland hem in en overtrof hem. Sindsdien is Noord-Engeland, ondanks de overeenkomsten, verder teruggevallen dan ooit.

We kunnen een idee krijgen waarom dit het geval is door naar Noordrijn-Westfalen te kijken. Er zijn enkele belangrijke verschillen met Nederland die ons helpen nadenken over de tekortkomingen en kansen van Noord-Engeland.

De deelstaat Noordrijn-Westfalen heeft geen nationale hoofdstad. Het land beschikt niet over aanzienlijke olie- en gasbronnen. Het heeft een veel grotere hoeveelheid productie als aandeel van zijn economie. Het heeft een veel kleiner aantal afgestudeerden. Noordrijn-Westfalen beschikt echter net als Nederland over een uitstekende infrastructuur en een economie die zo’n 60 procent sterker is dan die van Noord-Engeland.

Waarom was het noorden van Engeland te laat?
Mijn beste theorieën over waarom Noord-Engeland achterlijk is, zijn onplezierig om te lezen. Eerlijk gezegd geven het Nederlandse volk en de Nederlandse regering meer om de welvaart van Nederland dan de bevolking van Noord-Engeland en de regering van het Verenigd Koninkrijk om de welvaart van Noord-Engeland.

De ambities van Noord-Engeland worden bepaald, en zelfs beperkt, door een regering in Westminster die niet gelooft dat Noord-Engeland zoveel kan bereiken als Nederland, dat investeert met een voorkeur voor de regeringszetel.

Verschillen in houding en ambities leiden tot verschillende acties. Zowel in Nederland als in Noordrijn-Westfalen zijn overheden niet verlegen om te investeren in steden. Er zijn trams, metro’s, ondergrondse treinstations en nieuwe spoorlijnen, die de afgelopen decennia in soortgelijke steden in Noord-Engeland allemaal zijn geannuleerd of niet langer in aanmerking zijn genomen. Het noorden van Engeland beschikt over minder dan een kwart van het aantal tram- en metrostations. In plaats daarvan viert onze nationale overheid het stopzetten van investeringen zoals HS2 om subsidies te financieren voor inefficiënte busnetwerken die weinig bijdragen aan de welvaart op de lange termijn.

Hoe kunnen we het beter doen
Het goede nieuws voor Noord-Engeland is dat zijn relatieve tekortkomingen heel duidelijk zijn. Er is geen goede reden waarom we, onder een beter bestuur en een soortgelijk verlangen om een ​​betere en welvarendere samenleving op te bouwen, in het noorden van Engeland niet dezelfde welvaart zouden bereiken als in Nederland of Noordrijn-Westfalen. Net zoals deze landen in de jaren zestig, een eeuw achter ons, onze sterkere economieën hebben ingehaald, deels door ons te imiteren, kunnen ze vandaag de dag hun achterstand inhalen.

Voor succes in Noord-Engeland zijn misschien iets hogere belastingen nodig om hogere overheidsuitgaven te financieren, maar dit zou zeer snel vruchten afwerpen.

Succes zal een grotere vrijheid vereisen van de Britse regering, die momenteel de ambities voor economische groei lokaal beperkt om politieke redenen op de korte termijn, maar de basis hiervoor is gelegd via decentralisatieovereenkomsten voor stadsregio’s en metroburgemeesters.

Het zal ook een lokaal verlangen vereisen om meer en betere huizen, commerciële gebouwen en de infrastructuur te bouwen die het noorden van Engeland ontbeert en die ten grondslag ligt aan zijn slechte economische prestaties.

Het noorden van Engeland heeft de beste kans op succes als het zichzelf in een gezonde concurrentiestrijd met de rest van Groot-Brittannië plaatst

Succes zal vereisen dat de Britse regering en de omliggende Britse nationale instellingen in Londen zichzelf voortdurend uitdagen en stoppen met het bevorderen van investeringen en de oprichting van nieuwe “nationale” organisaties die dicht bij hen staan. Er is een lange lijst van organisaties zoals het Crick Institute en ARIA die de Britse regering zonder goede reden in Londen heeft opgericht. Als deze lijst blijft groeien, zal dit ten koste gaan van meer regionale economieën in Groot-Brittannië en de algehele welvaart van Groot-Brittannië.

Voor succes is het opnieuw opzetten en financieren van de afgeschafte regionale ontwikkelingsagentschappen, waarvan de tegenhangers succesvol opereren in Nederland en Noord-Rijnland-Westfalen, nodig.
Controversiëler is dat Noord-Engeland de beste kans op succes zou hebben als het zichzelf in een gezonde concurrentiestrijd met de rest van Groot-Brittannië zou plaatsen. Het land moet bereid zijn, misschien te beginnen met de grootste steden, om zijn ontwikkeling onder controle te houden, onder meer door de belastingen te verhogen.

Er is niets magisch aan Nederland of Noordrijn-Westfalen dat we niet kunnen evenaren in het noorden van Engeland. De vraag voor de mensen in Noord-Engeland is of wij dat willen doen. De vraag voor degenen in en dicht bij de Britse regering is of u ons wilt steunen en het ons wilt laten proberen.

Home Politieke nieuwsbrief

Krijg inzicht in waar uw vertegenwoordigers en collega’s het over hebben. Meld u aan voor de ochtendmail van de Tweede Kamer en ontvang de laatste inzichten en feedback van parlementariërs, beleidsmakers en organisaties.