Ruimteschroot: de “grootvader-satelliet” veroorzaakt door zijn val op de aarde

Een baanbrekende Europese satelliet zal de komende uren naar de aarde vallen.

ERS-2 was een geavanceerd observatieplatform toen het in 1995 werd gelanceerd en technieken formuleerde die nu routinematig worden gebruikt om de planeet te monitoren.

De European Space Agency (ESA) zegt dat het grootste deel van de twee ton zware satelliet tijdens zijn afdaling zal verbranden.

Sommige van de sterkere delen zijn bestand tegen de extreme hitte die wordt gegenereerd tijdens duiken met hoge snelheid, maar de kans dat deze fragmenten bevolkte gebieden raken en schade veroorzaken, is klein.

Hij zou bijna overal ter wereld kunnen landen, maar aangezien het grootste deel van het aardoppervlak bedekt is door oceanen, zal al het puin dat op het oppervlak achterblijft waarschijnlijk verloren gaan in de zee.

“Het is vermeldenswaard dat geen van de elementen die mogelijk terugkeren naar de atmosfeer (en het oppervlak bereiken) radioactief of giftig zijn”, zegt Mirko Albani van de afdeling Aardobservatie van de European Space Agency.

Het agentschap lanceerde in de jaren negentig twee vrijwel identieke Earth Remote Sensing (ERS)-satellieten. Ze waren de meest geavanceerde planetaire waarnemers van hun tijd, met een scala aan instrumenten bij zich om veranderingen op het land, in de oceanen en in de lucht te volgen.

Ze volgden overstromingen, maten de temperaturen van continenten en oceaanoppervlakken, volgden de beweging van ijsvelden en voelden de kromming van de aarde tijdens aardbevingen.

Met name ERS-2 heeft een nieuwe mogelijkheid geboden om de beschermende ozonlaag van de aarde te beoordelen.

“Absoluut,” zei Dr. Ralph Cordy. “Qua technologie kun je een directe lijn trekken van ERS helemaal naar de Europese Copernicus/Sentinel-satellieten die de planeet vandaag de dag in de gaten houden. ERS is waar het allemaal begon”, vertelde de Business Development Director Earth Observation van Airbus aan de BBC.

ERS-2 is het eerste binaire bestand dat naar huis terugkeert. Oorspronkelijk gepositioneerd op 780 kilometer boven de aarde, gebruikten ingenieurs in 2011 de laatste brandstofreserves om de hoogte te verlagen tot 570 kilometer. Verwacht werd dat de hogere atmosfeer het ruimtevaartuig binnen ongeveer 15 jaar richting vernietiging zou slepen.

Deze voorspelling zal woensdagavond GMT uitkomen.

Het is lastig om precies te bepalen wanneer en waar. Veel zal afhangen van de dichtheid van de bovenste atmosfeer, die wordt beïnvloed door zonneactiviteit.

Wat met zekerheid kan worden gezegd is dat de terugkeer zal plaatsvinden tussen 82 graden noord en zuid, aangezien dit het bereik was van de baan van de satelliet rond de aarde.

Tot de fragmenten die een impact hebben op de planeet kunnen binnenpanelen en enkele metalen onderdelen behoren, zoals brandstof- en druktanks.

Het element dat waarschijnlijk de grootste kans heeft om in een of andere vorm de atmosfeer binnen te dringen, is de antenne van het radarsysteem met synthetische apertuur, gebouwd in het Verenigd Koninkrijk. De antenne heeft een koolstofvezelconstructie die bestand is tegen hoge temperaturen.

Toen ERS-2 werd gelanceerd, waren de richtlijnen voor de beperking van ruimteschroot flexibeler. Repatriëring van overtollige ruimtevaartuigen binnen 25 jaar na het einde van de operaties werd aanvaardbaar geacht.

ESA's nieuwe 'zero puin'-charter. Er wordt nu aanbevolen dat de aflossingsvrije periode voor de verwijdering de vijf jaar niet overschrijdt. De toekomstige satellieten zullen worden gelanceerd met de nodige brandstof en de mogelijkheid om in korte tijd uit de baan te komen.

De grondgedachte is duidelijk: nu er zoveel satellieten in een baan om de aarde zijn gelanceerd, De kans op botsingen wordt steeds groter. ERS-1 faalde plotseling voordat ingenieurs de hoogte konden verlagen. Het bevindt zich nog steeds ruim 700 kilometer boven de grond. Op deze hoogte kan het wel 100 jaar duren voordat het op natuurlijke wijze naar beneden valt.

Het Amerikaanse bedrijf SpaceX, dat de meeste satellieten exploiteert die zich momenteel in een baan om de aarde bevinden (meer dan 5.400), heeft onlangs aangekondigd dat het er 100 zou neerhalen nadat het een fout had ontdekt die “de kans op falen in de toekomst zou kunnen vergroten.” Het wil het ruimtevaartuig verwijderen voordat eventuele problemen de missie bemoeilijken.

“De accumulatie van verlaten LEO’s in LEO gaat onverminderd door, waarbij 28% van de huidige langlevende LEO’s sinds de eeuwwisseling in een baan om de aarde zijn gebleven”, zeiden ze.

“Deze clusters van oncontroleerbare massa vertegenwoordigen het grootste potentieel voor het genereren van puin voor de duizenden nieuw ingezette satellieten die de mondiale ruimtevaarteconomie voeden.”