Net als bij andere kometen, verdampt het ijs van de komeet uit de hoofdgordel en raakt het in coma terwijl het van de zon weg suist. Maar vreemd genoeg draait het rond in de asteroïdengordel, een kerkhof brokstukken die niet samenvloeiden in de planeten.
Het was de eerste grote komeet in de gordel 1996 ontdekt“Maar je kunt iets altijd als grillig interpreteren”, zei dr. Snodgrass, suggererend dat de gordel een tussenliggende komeet had kunnen vangen. Sindsdien zijn er echter nog acht ontdekt. Ongeveer 20 andere gordelgerelateerde objecten zijn gevallen – mogelijk als gevolg van periodieke verdamping van komeetachtig ijs, wilde rotatie of recente asteroïde inslagen – Ze worden beschouwd als kandidaten om schuldig te zijn.
De onderzoekers van het onderzoek, in de hoop meer overlopers van de hoofdgordel te ontdekken, vonden slechts één nieuwe kandidaat: 2001 NL19.
“Het is het enige dat iets in zich lijkt te hebben”, zei mevrouw Verelich, terwijl ze het vage, staartachtige lichaamskenmerk beschreef dat zich van de zon afwendt. Het zou kunnen zijn ontstaan uit de verdamping van ijs, waardoor het lichaam een komeet is geworden. Meer waarnemingen zullen nodig zijn als het de zon weer nadert, wanneer de kans het grootst is dat er een coma of staart verschijnt.
Ongeacht hoe 2001 NL19 wordt geclassificeerd, het aantal bevestigde kometen in de hoofdgordel geeft aan dat “deze dingen inheems zijn in de asteroïdengordel”, zei dr. Snodgrass. Hun ontstaan blijft een mysterie, hoewel er enkele ideeën zijn voorgesteld.
Kometen in de hoofdgordel zijn, net als hun traditionele verre tegenhangers, mogelijk ver van de zon gevormd tijdens de chaotische vroege dagen van het zonnestelsel, maar in plaats van ver weg te blijven, werden ze weggeslingerd door de zwaartekracht van andere lichamen en ingebed in wat nu een asteroïde is. . Riem. Na miljarden jaren zal al het overgebleven oerijs begraven zijn onder hun rotsachtige oppervlak. Als ze een andere asteroïde raken, een deel hiervan Het ijs zal worden geboordEn stel hem bloot aan het brandende sterrenlicht.
Afgezien van twijfels, één ding is duidelijk: het bestaan van deze asteroïde-komeet-schroefballen bemoeilijkt de wens om natuurlijke fenomenen in nette kleine dozen te plaatsen.
“Ik zeg altijd: alles is een komeet”, zegt Kacper Wierzchos, een astronoom aan het Lunar and Planetary Laboratory van de Universiteit van Arizona, die niet betrokken was bij het onderzoek. “Als ik mijn bank dicht genoeg bij de zon breng, zal hij beginnen te smelten en in coma raken.”
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
