Twee decennia geleden werd Joyce van Heaster beschouwd als een van de grootste talenten in het Nederlandse handbal. Maar een ernstige gezondheidscrisis verpestte het plan om een geweldige keeper te worden, en mogelijk een sterke speelster in het Nederlands vrouwenelftal.
“Maar toen ik zag dat rolstoelhandbal een ding begon te worden in mijn land, was dat het moment waarop ik wist dat ik moest beginnen met spelen en mijn liefde voor de sport nieuw leven moest inblazen, omdat ik altijd de proactieve was”, zegt Van Heaster.
Slechts acht jaar nadat hij begon met rolstoelhandbal, maakt Van Heaster nu integraal deel uit van het Nederlandse kwartetteam dat deelneemt aan het eerste IHF Wereldkampioenschap rolstoelhandbal in Egypte.
Haar voorliefde voor het redden van schoten, die al meer dan twee decennia door velen wordt opgemerkt, is van cruciaal belang voor de Nederlandse kant, aangezien de handbalregels voor vierwielers voorschrijven dat er gedurende de wedstrijd ten minste één vrouw permanent op het veld moet staan.
De discipline is zeker vloeiender dan zaalhandbal, waarbij Van Heaster ook wordt gebruikt in de aanval, waar ze haar teamgenoten meestal voorbereidt om te schieten. Geen van de zes die momenteel op het veld staan in het eerste IHF Wereldkampioenschap rolstoelhandbal, dat de verdedigingsfase gepland had, heeft het echter beter gedaan dan Nederland.
“Het is heel anders dan de bewegingen die bij indoorhandbal waren, maar het gevoel is hetzelfde. Het is geweldig om het schot te redden, wetende dat je je team helpt, vooral op moeilijke momenten.”
“Toen ik voor het eerst rolstoelhandbal speelde, speelde ik rolstoeltennis, maar dat was het gevoel dat me aantrok; het was zo’n magnetische verbinding omdat ik vroeger graag handbal speelde, en ik voelde me thuis, tussen de begeleiders, doen wat I love Daarom heb ik het handbal in een rolstoel nooit opgegeven na de eerste keer spelen”, vult de Nederlandse doelman aan.
Van Heaster is aan Nederlandse zijde een van de belangrijkste spelers geworden in het rolstoelhandbal, of het nu het hexagonale team of het quadruple team is dat momenteel meedoet aan het wereldkampioenschap.
Nu rolstoelhandbal in Nederland opnieuw wordt opgestart, nadat de COVID-19-pandemie een schaduw over de sport heeft geworpen en deze in wezen tot stilstand heeft gebracht, kunnen Van Heaster en zijn teamgenoten vrijuit trainen en langzaam terugkeren naar het vorige niveau.
Nederland is een van de beste teams in Europa, met meer dan 100 spelers in bijna een dozijn clubs in het hele land, waarbij rolstoelhandbal steeds populairder wordt.
Maar er is een zeker gebrek aan ervaring in een vierzijdige versie van de discipline, waarbij de Nederlandse kant vooral traint in de Six-a-Side-versie. De periode van aanpassing was voelbaar op het veld van de Dr. Hassan Mustafa Sporthal tijdens de allereerste IHF Wereldkampioenschappen Rolstoelhandbal, waarbij Nederland zeker wat groeipijnen had tijdens wedstrijden.
Hun start was foutloos, ze versloegen Chili met 2:0, maar hun kansen om het goud te winnen vervaagden snel nadat ze drie opeenvolgende nederlagen hadden toegegeven – 0:2 tegen Brazilië, 1:2 tegen Slovenië en 0:2 tegen India.
Het recente verlies was ongetwijfeld het meest verrassende, vooral omdat het tegen een onervaren team kwam dat niet over de juiste chemie en training in de sport beschikte.
Maar Van Haster is optimistisch over de toekomstperspectieven van Nederland. “Voor mij wordt het de komende jaren zeker een grotere sport, zowel in de wereld als in Nederland. Persoonlijk vind ik het zo leuk en zou het moeilijk zijn om niet te spelen.”
“Ik ben gewoon blij dat we ons eerste wereldkampioenschap hebben behaald nadat de plannen om de competitie te organiseren de afgelopen jaren zijn gekrast door de COVID-19-pandemie”, zegt de Nederlandse doelman.
Ondanks de vier nederlagen op rij heeft Nederland nog kans om door te stoten naar de wedstrijd om het brons, op voorwaarde dat ze zaterdag in de laatste wedstrijd van de kampioensronde Egypte verslaan.
Ze hebben zeker een goede match nodig van Van Heaster, die zich heeft gevestigd als een van de beste keepers in de competitie.
In feite heeft geen enkele vrouw meer reddingen gedaan dan de Nederlandse doelman, met haar 28 reddingen kwam ze op de tweede plaats tijdens het toernooi, alleen achter de Braziliaan Marcelo Amaral, die er 32 scoorde.
Met een besparingsefficiëntie van 47,9% staat Van Heaster op de zevende plaats in het algemeen voor de beste keepersefficiëntie en als vijfde onder de keepers die ten minste tien reddingen hebben gedaan in de 1e Wereldkampioenschappen in IHF-rolstoelhandbal.
Van Heaster volgt alleen enkele knappe prestaties van Nederlandse keepers in alle disciplines.
Maar ze zal nog even moeten wachten om wereldkampioen te worden, net als haar favoriete zaalhandbalkeeper Tess Wester, die in 2019 de gouden medaille pakte.
‘Social media-expert. Bekroonde koffie-nerd. Algemene ontdekkingsreiziger. Probleemoplosser.’
