Volgende partij in de rechtbank

Dichter bij huis besloot de Ontario Labour Relations Board vorig jaar dat de koeriers van Foodora gelieerde contractanten zijn – ze classificeren ze niet precies als werknemers, maar erkennen dat het bedrijf enige controle heeft over de arbeidsvoorwaarden die hen niet geheel onafhankelijk maken, en dat ze dus hebben recht op bepaalde bescherming.

En dat brengt ons terug bij de Canadese class action-rechtszaak van $ 400 miljoen. De rechtbank die de rechtszaak goedkeurde, vond dat er op zijn minst enige basis was voor het idee dat Uber-chauffeurs mogelijk verkeerd zijn geclassificeerd als onafhankelijke contractanten, wat een systemisch probleem kan zijn voor mensen die via het bedrijf diensten verlenen. Hoewel er nog een lange weg te gaan is voordat het probleem wordt geïdentificeerd, roept het wel serieuze problemen op om te overwegen.

De class action – die in 2017 werd gelanceerd – kwam vorig jaar in een stroomversnelling toen het Canadese Hooggerechtshof oordeelde dat een bezorger uit Ontario, Uber Eats, namens verschillende andere chauffeurs beweerde dat Uber hem geen minimumuitkeringen had toegestaan ​​onder de Standards Act Werving in Ontario. De serviceovereenkomst met Uber, die de meeste werknemers moesten ondertekenen en onderworpen is aan de Nederlandse wetgeving, vereist dat werknemers alle zorgen over verplichte arbitrage in Nederland op zich nemen – een proces dat een werknemer $ 14.500 zou kosten om arbitrage aan te vragen – in plaats van toegang te krijgen Lokale arbeidswetten.

Het Hooggerechtshof oordeelde dat de arbitrageclausule een oneerlijke deal was die profiteerde van ongelijke onderhandelingsmacht tussen de chauffeur en het bedrijf en om te bepalen of de werknemer arbeidsnormen verdiende als werknemer, te bepalen in Canada: zie Uber Technologies v. Heller , 2020 VCA 16.

Het heen en weer gaat door. Eerder dit jaar drong Uber Canada er bij regionale regeringen op aan om een ​​”flexibel werk+”-model op te zetten, waarbij tijdelijke arbeidseconomiebedrijven uitkeringen moeten aanbieden op basis van gewerkte uren, zodat werknemers kunnen kiezen welke uitkeringen ze willen financieren, evenals veiligheidstrainingsvereisten . Werkgroepen stuitten op minachting.