Het langwerpige, ronde reptiel dat ongeveer 310 miljoen jaar geleden leefde, is vernoemd naar een mythische reus een slang In de mythen van de Vikingen die ooit vochten tegen Thor, de Noorse god van de donder.
maar terwijl VikingenDe “legendarische slang van het rijk”, genaamd Jormonander, was groot genoeg om zijn lichaam om de hele aarde te wikkelen, het oude reptiel Joermungandr bolti Het YOR’-mun-gund BOL’-t-shirt is slechts enkele centimeters lang.
Dit wezen is een microsaur (“klein”). hagedis‘), een vroege groep reptielen die tot de eerste gewervelde dieren (dieren met een ruggengraat) behoorden die zich op het land ontwikkelden. Polti Zijn lichaam was slank, langwerpig met korte ledematen en een scherpe schedel, en het fossiel was zo goed bewaard gebleven dat het afdrukken van gespecialiseerde schubben behield, vergelijkbaar met de vuilbestendige schubben van moderne reptielen. Gecombineerd rapporteren onderzoekers in een nieuwe studie dat deze kenmerken suggereren dat de kleine microsaur onder de grond is getunneld en als een python gleed.
Verwant: Wissen: de meest mysterieuze uitstervingen uit de geschiedenis
Het microsaur-fossiel bevond zich in de collectie van het Chicago Field Museum en kwam uit Amazon Creek, Illinois, waar sedimenten veel fossielen van complete of bijna complete organismen hebben bewaard die teruggaan tot Carboon periode (ongeveer 359 miljoen tot 299 miljoen jaar geleden). Microsauriërs vertegenwoordigen enkele van de oudste fossiele amniotes, gewervelde dieren die embryo’s ontwikkelen in met vloeistof gevulde eieren met meerdere membraanlagen, volgens Museum voor paleontologie van de Universiteit van Californië in Berkeley.
Polti (“bolti” is een verwijzing naar wijlen paleontoloog John R. Bolt, ereconservator van amfibieën en reptielenfossielen in het Field Museum) is een microsauriër van een groep genaamd de Recumbirostra, die ongeveer 40 miljoen tot 50 miljoen jaar geleden bestond, ” van het midden van het Carboon tot de vroege tijd Perm [299 million to 251 million years ago], zei hoofdonderzoeksauteur Arjan Mann, een postdoctoraal fellow in paleobiologie in het Smithsonian National Museum of Natural History in Washington, DC.
Mann deed onderzoek naar microsauriërs tijdens zijn promotieonderzoek bij de afdeling Aardwetenschappen aan de Carleton University in Ottawa, Canada. Hij had eerder twee microsauriërs beschreven, met geslachtsnaamgeving Diablowater ( “Devil’s Digger”) en Conclusie (“Hell Hunter”), volgens verklaring 2019.
De mens vertelde WordsSideKick.com dat de meeste fossielen in deze specifieke groep uit de Perm-periode komen, dus Polti Het gaf wetenschappers een zeldzame blik in een voormalige microsauriër. Zijn lichaam, van neus tot staartpunt slechts 1,9 inch (5 centimeter) lang, was “gestroomlijnd, cilindrisch en relatief glad”, met korte ledematen en puntige staartbeenderen, wat suggereert dat zijn staart kort en afgerond was”, vergelijkbaar met de morfologie van de staarten van sommige moderne gekko’s en sommige stinkdieren waarvan de staarten worden gebruikt om vet op te slaan.”
Mann zei dat de ovale en geribbelde schubben het lichaam bedekten, en dat de stevige schedel enkele gefuseerde botten had, die de microsaurus waarschijnlijk hielpen om de spanningen van het boren te weerstaan.
“We denken dat dit zoiets was als een kopgraver, het hoofd raakte de grond om gaten te graven zoals moderne reptielen doen,” zei Mann. J PoltiDe langwerpige vorm zou de microsaur in staat stellen om als een slang op de grond te kronkelen en te wiebelen, en “zijn schubben lijken patronen te hebben die lijken op wat we in recente fossielen zien.” [digging] Reptielenschubben, die mogelijk zijn gebruikt om vuil te verwijderen.”
Als microsauriërs al vroege amniotes zijn, PoltiDe vorm van de slang (en de langwerpige vormen van andere microsauriërs) bieden een nieuw perspectief op hoe snel de lichamen van dieren kunnen diversifiëren zodra ze vanuit de oceaan op het droge land kruipen. De meeste vroege amniotes zien eruit als kleine hagedissen, en de huidige interpretatie van het fossielenbestand suggereert dat de overgang naar meer diverse vormen traag was. Echter, Polti Mann en andere microsauriërs met een lang lichaam suggereren anders.
“Dit betekent dat de evolutie van amniotes een explosieve straling was, omdat ze, zodra ze de aarde bereiken, diversifiëren in alle verschillende lichaamsvormen,” zei Mann. “Dat is een heel ander verhaal dan we momenteel denken. We hadden waarschijnlijk een diversiteit die ongeveer gelijk was aan wat we vandaag zien, heel snel.”
De resultaten werden op 21 juli gepubliceerd in het tijdschrift Royal Society of Open Science.
Oorspronkelijk gepubliceerd op WordsSideKick.com.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
