John Gascoigne: Snel weten kan gevaarlijk zijn

Mening

Kort voor de laatste verkiezingen vroeg een Herald-verslaggever wat hij ‘alle ballerina’s’ over immigratie noemde, aangezien Nederland een zesde van het landoppervlak van Nieuw-Zeeland heeft, vier keer zo bevolkt is en buitengewoon rijk is. uitschreeuwen.

Vergelijkingen tussen landen die niet bekend zijn met geografie en geschiedenis zijn echter zinloos.

Oppervlakkige ideeën over andere naties kunnen verankerd raken in de publieke opinie, moeilijk te scheiden zijn en doorsijpelen in de formulering van economisch beleid – met rampzalige gevolgen.

Het groeipad en het ontwikkelingspotentieel van elk land zijn het resultaat van een groot aantal factoren die uniek zijn voor hen, zodat het dupliceren van het ontwikkelingspad van een ander land tot zeer verschillende resultaten kan leiden in een ongunstige omgeving.

De vergelijking tussen Nieuw-Zeeland, een afgelegen en geïsoleerd landbouwexportland met Nederland, was absurd.

De geschiedenis van de economische opkomst van Nederland gaat terug tot de Middeleeuwen toen de Nederlanders de Europese transporthandel monopoliseerden. Dit stimuleerde scheepsbouw- en zeevaartvaardigheden, met name piraterij. Bedrieglijke Nederlandse zeelieden plunderden de Spaanse handel om grote beloningen te oogsten.

In 1580 namen de Nederlanders de lucratieve bezittingen van Portugal in Oost-Indië in beslag en richtten de Verenigde Oost-Indische Compagnie op, die een onpeilbaar fortuin had vergaard in specerijen, porselein en perkament. Deze enorme rijkdom (ongeveer $ 10 biljoen in de huidige waarden of Duitsland en Japan samen) keerde terug naar Nederland. De Nederlandse bankiers verafschuwden nutteloos kapitaal en profiteerden bewonderenswaardig door hun meevallers onder strikte voorwaarden aan behoeftige prinsen, edelen en koningen aan te bieden.

Als resultaat van dit hectische en levendige project – ongelooflijk in de huidige context – werd Amsterdam destijds het grootste bancaire en financiële kapitaal ter wereld.

Het onbelemmerde kapitalisme bloeide. En al die eeuwen voordat Nieuw-Zeeland een Britse kolonie werd onder het Verdrag van Waitangi in 1840.

Het meest opvallende kenmerk van de moderne Nederlandse economie is de enorme omvang van haar productieve sector. Het telt 17 miljoen inwoners en heeft 14 bedrijven uit de Fortune 500. Zo heeft Royal Dutch Shell, een van de grootste ter wereld, haar hoofdkantoor in Den Haag.

Het consistente antwoord op elke vraag over immigratie is “hoe zit het met Amerika”? Nogmaals, de vergelijking is belachelijk. De enorme fysieke uitgestrektheid van Amerika, de ongeëvenaarde geospatiale van zijn enorme rijkdom aan hulpbronnen en zijn enorm verschillende historische ontwikkeling doen de vergelijking met Nieuw-Zeeland volledig teniet.

Machtige mogendheden trokken in een proces van meer dan 400 jaar miljoenen Europese immigranten in een relatief gelijke spreiding aan om zich over een enorm continentaal gebied te vestigen.

Argentinië, geïnspireerd door de Amerikaanse ervaring, modelleerde zijn immigratiebeleid naar dat van Amerika, met rampzalige resultaten. De negatieve effecten van de grote golven van Europese immigratie die laag voor laag naar de hoofdstad Buenos Aires stroomden, creëerden de voorwaarden die leidden tot de opkomst van het Argentijnse fascisme in de jaren dertig en de daaropvolgende scheiding van dit land van de wereldeconomie.

De Argentijnse bevolking van 45 miljoen mensen is zeer divers, levendig en goed opgeleid, van wie meer dan de helft onder de armoedegrens leeft.

Amerika had miljoenen immigranten nodig om de kanalen, spoorwegen en de gigantische nieuwe industriële ondernemingen te bouwen die de basis vormden van zijn transformatie van een agrarische natie naar een wereldwijde reus. Argentinië, dat alleen geschikt is voor pastorale landbouw, heeft heel weinig arbeidsinput nodig.

Over het hoofd gezien werd IJsland met slechts 350.000 inwoners, het inkomen per hoofd van de bevolking (of levensstandaard) hoger dan Amerika (350 miljoen), het dubbele van Nieuw-Zeeland en acht keer dat van Argentinië. Er is daar geen woningnood. Ook geen kinderarmoede.

Er is brede overeenstemming dat Nieuw-Zeeland, in lijn met andere ontwikkelde landen, de pensioenleeftijd moet verhogen om zijn toonaangevende pensioenmodel te behouden.

Nogmaals, de factor die hier over het hoofd wordt gezien, is ons enorme onbenutte ontwikkelingspotentieel, een optie die gesloten is voor andere ontwikkelde landen. Een land van 5 miljoen en een economie van 500 miljard dollar zou zich in een heel andere situatie bevinden dan een “team van 5 miljoen” met een BBP van 200 miljard dollar.

Het probleem in Nieuw-Zeeland is onze weigering om te leren van de ervaringen van andere landen en onze geschiedenis. Vandaar onze slechte economische prestaties.

Na een landbezoek aan de Scandinavische landen in het begin van de jaren negentig, concludeerde de hoofdarchitect van de wonderbaarlijke economische transformatie van Singapore, Goh Chok Tong, dat de sleutel tot welvaart voor kleine landen als Singapore is om groot te denken en lid te worden van de wereld.

En net als Singapore is dit de enige manier waarop Nieuw-Zeeland ooit de status van rijke natie zal bereiken.

• John Gascoigne is een economisch commentator in Cambridge.